Sterwinden en Massaverlies
Met de eerste ultraviolet telescopen in de ruimte werd in de zeventiger jaren ontdekt dat alle sterren gedurende hun hele leven op grote schaal gas verliezen in de vorm van sterwinden. Dat heeft grote gevolgen voor de levensloop van sterren. Sinds zijn promotie in 1974, heeft Henny Lamers onderzoek gedaan naar sterwinden en de gevolgen voor de evolutie van sterren. Hij had het geluk dat hij al vroeg betrokken was bij de studie van de gegevens van de eerste UV-satellieten: de Europese TD1A satelliet (1972-1974) en de Copernicus satelliet van NASA (1972-1980). Later deed hij onderzoek naar sterwinden en massaverlies met de International Ultraviolet Telescope (1978-1996) en de Hubble Space Telescope (1990-heden ).
Sterhopen
Sterren worden geboren in grote groepen tegelijk, dat noemen we sterhopen. Meestal valt zo’n sterhoop na de geboorte uit elkaar. Als een sterhoop genoeg sterren bevat dan blijft hij bijeen. Sterhopen in ons eigen melkwegstelsel werden al heel lang bestudeerd. Met de Hubble Ruimte Telescoop werd het mogelijk om de geboorte en de evolutie van sterhopen in andere melkwegstelsels te bestuderen. Sinds 2003 doet Henny Lamers onderzoek naar het ontstaan en het uiteenvallen van sterhopen met de Hubble Ruimte Telescoop.
Wetenschappelijke publicaties
Henny Lamers publiceerde meer dan 450 wetenschappelijke artikelen. Daarnaast was hij (co-)auteur van 8 artikelen in Nature of Science . Hij publiceerde 8 conferentie boeken, en het studieboek “Introduction to stellar winds”, samen met J.P. Cassinelli.
Via de volgende pagina kunt U zijn publicatie lijst vinden.
